Het afgelopen jaar is iedereen een klein beetje crisiscommunicator geworden. De coronacrisis creëert immers voor elk van ons verschillende crises van kleine en grotere omvang. En die vragen om anticipatie, reactie en vooral: communicatie. Ook na de coronacrisis gaan we ongetwijfeld andere dingen van communicatie verwachten. Wie nu nog niet proactief en digitaal communiceert, mist de trein van de nieuwe communicatiestandaard die COVID-19 heeft gezet.

De directeur die moet ingrijpen door besmettingen op school, het restaurant dat geen fysieke maaltijden meer mag serveren en met een afhaalservice begint, het woonzorgcentrum dat nieuwe maatregelen neemt om bewoners te beschermen, …: 2020 was hét jaar van het onverwachte. Van wendbaarheid en van voortdurend veranderende richtlijnen en regels. En in dit soort tijden verwachten we snelle en duidelijke communicatie.

Tegelijk was communiceren nooit eerder zo moeilijk. De omvang, de snelheid waarmee alles verandert, het onbekende, de vele verschillende stemmen, en het gebrek aan een duidelijke uitweg of zichtbare eindmeet: het speelt allemaal een rol. We moesten met zijn allen ongezien snel virtueel gaan en digitaal communiceren. En dat was niet voor iedereen evident.

Gelukkig voelden heel wat organisaties de afgelopen maanden zelf goed aan welke bezorgdheden er leefden. En speelden ze daar proactief op in, door open te communiceren, en soms zelfs sneller beslissingen te nemen dan de overheid. Van de horeca over de zorgsector en jeugdverenigingen tot zelfs boswachters. Daardoor zijn we het gewoon geworden om voortdurend digitaal informatie te ontvangen en op de hoogte gehouden te worden. 

De kans is dan ook groot dat we ook na COVID-19 heel wat meer zullen verwachten van communicatie. Of die nu uit politieke hoek komt, vanuit een groot bedrijf, dan wel van de school of de bakker om de hoek. Wie nu nog niet proactief en digitaal communiceert met zijn klanten, personeel en andere stakeholders, mist de trein van de nieuwe communicatiestandaard die COVID-19 heeft gezet. Niet handelen en niet communiceren, is op die rit geen optie meer.