Bijna de helft van de directies bestaat uit blanke mannen. Amper 14% van de directieleden is een vrouw. 97% van de CEO’s zijn mannen. Het zijn maar enkele van de resultaten die ik dit weekend las in een onderzoek dat De Tijd deed naar de samenstelling van het topmanagement in beursgenoteerde Belgische bedrijven. Als ik dat lees, begint er toch altijd iets in me te borrelen. Hoe kan het dat vrouwelijk leiderschap nog altijd geen evidentie is?
Samen met Sara Vercauteren leid ik sinds het begin van dit jaar Bepublic Group. Twee vrouwen aan het roer. We namen de leiding over van twee mannen. Er kwamen het afgelopen jaar tijdens verschillende gesprekken veel positieve reacties op deze ‘switch’, zeker in vergaderingen met vrouwen: “Wauw, wat een girlpower!” of ook “Twee vrouwen die het overnemen van twee mannen, dat zie ik graag gebeuren”. Maar er passeerde ook wel eens een reactie als “Twee vrouwen aan het roer, dat zie je ook niet veel”, waarbij een cynische ondertoon niet te onderkennen viel.
Stappen in de goede richting
Zouden onze twee mannelijke voorgangers ooit zo’n reacties hebben gekregen? Ik durf er van uit te gaan van niet. Ik kan me erover verwonderen hoe geslacht zo’n prominente rol speelt in een professionele omgeving. Want ik heb daar zelf eigenlijk – nog – niet bij stilgestaan. Of ik weiger dat te doen. De resultaten van het onderzoek bewijzen wel dat vrouwelijk leiderschap nog te weinig aanwezig is. Ik kan dan ook alleen maar alle initiatieven toejuichen die dit aanmoedigen. Je kan je de vraag stellen of verplichte quota de oplossing zijn, maar het is alleszins een stap in de goede richting. Beter iets doen dan niets. Of kijk naar het recente initiatief dat Nederland heeft genomen: een rapporteringsplicht over diversiteit. De grootste bedrijven moeten passende en ambitieuze streefcijfers publiceren voor de hoogste laag van de leidinggevenden. Worden die niet gehaald, dan moeten daar redenen voor worden gegeven.
Wake-up call
Een inclusie- en diversiteitsbeleid op de werkvloer gaat uiteraard veel verder dan enkel geslacht. Denk maar aan etniciteit of sociale afkomst. Ik kan hier dan wel aankaarten hoe blij ik ben dat ik zelf mijn steentje kan bijdragen aan vrouwelijk leiderschap, maar we hebben bij Bepublic Group zeker nog werk te doen. De verdeling mannen en vrouwen en leeftijden in ons team is mooi evenredig. Maar op andere vlakken zie ik dit onderzoek ook als een wake-up call en moeten ook wij zeker nog stappen zetten, zodat we ook op onze werkvloer diversiteit in ál haar facetten omarmen.
Je voelt aan alles dat we er in de professionele wereld nog lang niet zijn. Laat het duidelijk zijn: voor mij gaat het er ook om dat we de grootste talenten inzetten op de juiste plaatsen. Maar laat ons ruimte maken voor diverse stemmen. En laat het streefdoel zijn: van een glazen plafond naar een open vide, op alle mogelijke vlakken.