Als je Twitter mag geloven (maar wie gelooft twitter nog?) zijn jongeren vandaag te luid, te boos, te verontwaardigd, niet realistisch, te kort door de bocht, te negatief naar oudere witte mannen, onverdraagzaam voor oude gedachten, spijbelen ze teveel en ondergraven ze alles wat opgebouwd is de afgelopen decennia. Vaak krijgen jongeren de wind van voren als ze uitspraken doen die de gevestigde waarden in vraag stellen. Vaak komt die wind van de gevestigde waarden. En nog vaker moeten ze zich verantwoorden en moeten ze zuiverder zijn dan ieder van ons ooit is geweest.
Ik moet toegeven: ik hou van de rebellie van de jeugd van tegenwoordig. Wat doen ze dat goed en wat zijn ze dapper. Zij stellen in vraag wat mijn generatie al veel eerder had moeten doen. Of het nu gaat om klimaat of discriminatie of grensoverschrijdend gedrag of…. Mijn generatie heeft veel te vaak en veel te lang geknikt, gedaan of het niet bestond, het weggelachen of het weggeduwd.
Er staat nu eindelijk een generatie op die het lef heeft om hiertegen in opstand te komen. En ok, dat zal wel eens ongenuanceerd zijn of de slinger zal wel eens naar de andere kant overhellen, maar wat niet een beetje geforceerd wordt, bougeert niet. En wat niet bougeert, veroudert zienderogen, is onmiddellijk achterhaald en hopeloos verloren.
Dus laat ons met z’n allen supporteren voor die jonge generatie. Hen ondersteunen en motiveren. Ook als dat betekent dat ze ons uitdagen, ons verplichten om zaken op een nieuwe manier te bekijken en ons zelfs van onze troon stoten.
De voorbije weken had ik, samen met mijn collega Anja, het voorrecht om via Capital mediatraining te mogen geven aan een groep Brusselse jongeren. Allemaal rad van tong en klaar om met hun frisse ideeën de wereld te bestormen. Ik hoop dat we hen hebben kunnen inspireren. Zij hebben dat alvast met mij gedaan.
